برگ چای، دارای کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، پیگمانهای فلاونیک، بازهای پوریک، تئوفیلین، ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است.
• کافئین.
• تئوفیلین: این ماده ساختاری همچون کافئین دارد که هم در چای سبز و هم سیاه موجود میباشد. آثاری مانند شل کردن عضلات نایژههای ریه، افزایش جریان خون کلیهها، افزایش انقباض پذیری و کارایی عضلات قلب، افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون و آثار ضد التهابی دارد.
• تانین: یک پلی فنول تلخ مزه است. که اثر آن در بدن آرام بخشی سیستم عصبی مرکزی است.
• تیانین: در چای چند آمینواسید وجود دارد اما بیشترین میزان اسید آمینه چای را تیانین تشکیل میدهد. عمده طعم چای به خاطر وجود همین ماده است.
• کاتچین: این ماده بسیار مفید بوده و برای سلامتی بسیار سودمند است. کاتچین در چای سبز و سیاه وجود دارد اما میزان آن در چای سبز بیشتر است. این ماده ضد سرطان است، موجب کاهش کلسترول خون شده و یک آنتیبیوتیک و آنتیویروس قوی است و همچنین از افزایش فشارخون و افزایش قند خون جلوگیری میکند.
• ویتامینهای E و Cو ویتامینهای گروه B: ویتامین E یک آنتیاکسیدان قوی است که برای بدن بسیار مفید است. ویتامین C کاهشدهنده استرس بوده و علایم سرماخوردگی را کاهش میدهد. ویتامینهای گروه B هم به متابولیسم کربوهیدراتها کمک میکند.
• فلوراید و فلووانوئید: فلوراید در استحکام دندان و فلووانوئید از ایجاد بوی بد دهان پیشگیری میکند.
• همچنین چای حاوی فیبر، کربوهیدرات، لیپید و کاراتنوئید است.